Azərbaycanlı falçı: Baxan kimi görürəm, bakirə deyillər…

yığışdırdım və daha təmkinli olmağa qərar verdim).

- Kim olacaq, iş adamları-filan, - dedi.

Ağlıma gələn ilk ad Günay oldu:

- Günay xanım verib nömrənizi. Həm də televiziyadan görmüşdük sizi. Maraqlandıq, ən yaxşı baxıcı kimi sizi məsləhət gördülər.

Xanım yerində qurcalanıb bir az da özündənrazı gorünüş alaraq, uydurmamıza öz reallığını əlavə etdi:

- Bəli, mən bu ölkənin bir nömrəli baxıcısıyam. Allahşükür Paşazadənin razılığıyla çıxmışam, burda da onun hesabına oturub işləyirəm.

Təbii ki, “heyrətlənməliydik”.

Alt-üst bədənlə işləmək vergisi…

Yeganə xanım sürücümüzə üzünü tutub: “Sən bayırda gözlə”, - deyir. Mən, ”qalsın, problem yoxdu”, - desəm də, qaş-gözlə çox özəl suallar verəcəyini bildirir. Deyəsən, bir balaca çətinə düşürük: diktofon sürücümüzün cibində olduğundan, o da mənimlə içəridə qalmaqda israr edir. Xanım üz-gözünü turşudur:

- A kişi, mən burda Amerika açımram ki! Alt-üst bədənindən girirəm, çünki qurbanı olduqlarımız mənə alt-üst bədənlərlə bağlı əcayib suallar verir. Biz müştərinin bədəni ilə işləyirik.

Sürücü çarəsiz qalıb, otaqdan çıxır. Mən də bu “alt-üst” bədənimin nə olduğunu və qurbanıolduqlarımız üçün nə maraq doğuracağını düşünə-düşünə donub yerimdəcə qalıram

Keçək, ömründə bircə dəfə də olsun falçı qapısı tanımayan adamlara belə məlum olan ilkin mərhələyə. Yəni sual atəşinə:

“Adın? Ananın adı? Ailəlisən və ya ayrılmısan? Neçə yaşın var? Uşaq var, ya yox? Harda işləyirsən?..”

Bunlar öz yerində, amma bu məqamda özünün ət ürpəşdirən intim suallarıyla falçımız doğrudan da butun mənalarda Yeganə olduğunu mənə danılmacayaq şəkildə isbat edir.

Şablon suallarıyla məni xeyli yorduqdan sonra gözlərini yumur. Çox çəkmədən əcayib səslərin müşayiəti ilə sir-sifətini əyib elə hala salır ki, qorxmağıma baxmayaraq, qəşş eləməməkdən ötrü dodaqlarımı dişləyib yara eləmək zorunda qalıram.

Gözlərini açan kimi deyir:

- Anal, oral sekslə məşğul olmusan? Bilirsən, qurbanı olduqlarım soruşur bunları ki, mənə doğru cavab versinlər.

Yox, artıq bu dəfə gülməkdən özümü saxlamağa istedadım çatmır. Rəsmən şok!

Qısa özətlə avtobioqrafiyamı aldıqdan sonra “gördüyü” ilk faktları sadalamağa başlayır.

- Üç-dörd dəfə yoldaşınla ayrılmaq qərarına gəlib, sonra fikrindən daşınıbsan. Axırda ayrılmağın yeganə yol olduqunu görmüsüz. Əslində isə özünüz də bilməmisiniz ki, bu sizə olunan əməl-cadudandı… Nəsə, artıq bunlar keçmişdə qalıb. İndi bilmirəm, o vaxtdan qalan caduların nəticəsindəndi, yoxsa sonradan edilən cadulardandı, üstündə əməl, yollarında bağlılıq var.

Xırdaca xərci var – 1500 manat

əlimizə dikmiş imkanlı xanım. Yavaş-yavaş ayağımızı qapıya tərəf sürüyürdük ki, masanın üzərindəki “Quran”ı açıb, üstümüzə çımxırdı:

- Halallıq haqqını qoyun

“Quran”ın arasındakı bir dollarla on manatlıq diqqətimdən yayınmır.

Pirlərdən çıxıb gələndən sonra haqqını verəcəyimizi, hazırda cibizmizdə pul olmadığını deyirəm. Adam əlini masanın üzərindəki külqabına atanda işin ciddiyyətini anlayan sürücümüz əlini tələsik cibinə salıb bir manat çıxardır. Bu arada xanım manatlığı götürsə də, biədəb söyüşlərlə bizi yamanlamağa davam edir.

Belə, özü demişkən, bəh-bəhlə yola salınıb maşına oturmuşuq artıq. Amma Yeganə xanım arxamızdan hələ də söyüb, haqqını halal etmədiyini qışqırırdı.